• <a href="https://apos.to/i/aclik-okul-yemegi-programlari" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a href="https://apos.to/i/aclik-okul-yemegi-programlari" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/aclik-okul-yemegi-programlari" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mind the Root</a>’un yeni sayısı, Şili’de uygulanmakta olan okul yemeği sisteminden yola çıkarak Türkiye’deki okul yemeği programları hakkında incelemeler yapıyor.• <a href="https://apos.to/i/tasarimin-insasi" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a href="https://apos.to/i/tasarimin-insasi" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/tasarimin-insasi" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Page</a><a href="https://apos.to/i/tasarimin-insasi" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a href="https://apos.to/i/tasarimin-insasi" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a>, son sayısında yazar Vesna Madzoski ile küratörlük kavramı üzerine bir sohbet gerçekleştiriyor ve sanatçı Brigitte Yoshiko Pruchnow’ın eserleri üzerinden hiperrealizme odaklanıyor.&nbsp;• <a href="https://apos.to/i/10un-yeri-spor-bulteni-35" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a href="https://apos.to/i/10un-yeri-spor-bulteni-35" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/10un-yeri-spor-bulteni-35" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">10’un Yeri Spor Bülteni</a>’nde haftalık spor gündeminden gelişmelere ek olarak Türkiye Millî Futbol Takımı’nın 2022 Dünya Kupası elemelerindeki başlangıç performansına dair bir değerlendirme bulabilirsiniz.• <a href="https://apos.to/n/bu-kiz-hep-ac" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a href="https://apos.to/n/bu-kiz-hep-ac" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/bu-kiz-hep-ac" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bu Kız Hep Aç</a><a href="https://apos.to/n/bu-kiz-hep-ac" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a href="https://apos.to/n/bu-kiz-hep-ac" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a>, Paskalya yaklaşırken bir Ermeni mezesi olan Topik'i inceliyor, bültenin sonunda ise şehirden bir mekân keşfi bırakıyor.

Editörün Seçkisi

Vesna Madzoski Türkiye’de &nbsp;"Küratörlük" kitabıyla bilinen bir isim. Kendisi sanat çalışmalarına odaklanan bir araştırmacı. Vesna ile küratörlük üstüne sohbet ederek sanatın günümüz dünyasındaki yerine ve ekonomi ile bağına değindik.&nbsp;Geçtiğimiz hafta ilk bölüm olan “Bizi kontrol eden sistemin iskeleti gözlerimizin önünde yavaşça belirdi”&nbsp;başlıklı röportajın ikinci bölümünü bu hafta paylaşacağımızı söylemiştik. İlk bölümü henüz okumadıysan <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/tasarimin-insasi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> erişebilirsin.Sanat ticarileşti mi ya da ticarileştirdik mi?&nbsp;Sanatın, bir kaç yüzyıl önce Batı söylevleri tarafından tanımlandığını söyleyebilirim, sanat her zaman ekonomi ile iç içeydi; ekonomi sanatı gölgesiymiş gibi izler. Ticari olanı ve olmayanı nasıl tanımlarız, bu da bir başka büyük soru. Benim izlenimim, küreselleşme süreci ile belli sanat ve sanat yapım biçimlerinin teşvik edildiği ve canlandırıldığıdır, ve ya küresel kapitalizmin egemen ideolojisini desteklemek için, ya da onları alıp satanlara büyük miktarda para getirsin diye yaratılmış gibi görünüyor, ya da ikisi birden. Şu an müzelerde gördüğümüz çoğu çağdaş sanatın aynı görünmesinin sebebi de bu; aslında aynı olan, verdikleri mesaj ve ekonomi sorusuyla olan ilişkileri. Her zaman bir direnç var, sanat dünyasının köşelerinde bir yerde farklı sanatın yapıldığına eminim, o yüzden insanın ısrarcı olması ve aramaya devam etmesi gerekiyor. Bu dünyada kesinlikle şiirlere ihtiyacımız var, ancak şu anda bu dalgalı ekonomi denizinde yüzmeye zorlanıyoruz.Sanat, sanatçılar toplumsal sorunlara da dikkat çekiyor elbette ama bazen &nbsp;bu durumun farklı tepkiler aldığı da görülüyor. (Örneğin mülteci sorunlarıyla ilgili sanatın ya da sanatçının popülerlik için istismar ettiği eleştirileri yapılmıştı.) Sence, sanat var olmak veya daha popüler olmak için bazı rolleri kullanıyor mu?&nbsp;Bugün farkına varabileceğimiz şey, çağdaş sanatın moda, ticari tasarım, popüler mimari vb. ile aynı kategoriye itilmiş olmasıdır. Bu, şu anda “moda olan”&nbsp;bazı konular ve meseleler olduğu anlamına geliyor ve bu moda değişinceye kadar tekrar tekrar istismar ediliyor. Maalesef, bugünün hayatı ve politikasının birçok önemli ve kritik sorunu bu konuya dahil edildi ve çok yüzeysel bir incelemeden sonra atıldı ve yerine başka bir&nbsp;"seksi"&nbsp;konu getirildi. Sanat geçmişte farklı kazanımlar için kullanılmış ve istismar edilmiştir ve bugün bunun değişmekte olduğunu görmüyorum. Sanatçılar, çalışmalarını güvenceye almaları ve çeşitli etkilerin ağına kaymasına izin vermemeleri konusunda, her zaman çok önemli bir göreve sahip, ama bunu yapmak çok zor ve sadece birkaçı sonuna kadar kendilerine sadık kalmayı başarabiliyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-02T18:42:35.622Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Viktor Talashuk, Unsplash" ratio="1.52" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İçinde bulunduğumuz dijital çağ hakkında ne düşünüyorsun, toplum sanata tüm sosyal sınıflarıyla birlikte (izleyici olarak) rahatlıkla erişebiliyor mu?&nbsp;Ben 21. yüzyıldaki hayallerimizi hala hatırlayan kuşağın bir üyesiyim. Geleceğin mükemmel olacağını, teknolojik yenilik ve bireysel ifade için alan dolu olacağını düşünmüştük. Maalesef geleceği hayal etmeye çalışırken belli bir çıkmaza girmiş gibiyiz - çok uluslu şirketler tarafından günümüzde verilen talimatları izlemeye devam edersek bu gelecek, aydınlıktan başka her şeydir.<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;"><blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(0, 188, 212); padding-left: 5px; color: rgb(0, 188, 212); border-top-color: rgb(0, 188, 212); border-right-color: rgb(0, 188, 212); border-bottom-color: rgb(0, 188, 212); box-sizing: border-box;">Sosyal ayrılık her geçen gün daha da büyüyor, ve bu farklı sosyal grupların sanat olarak gördükleri şeyler arasındaki farkın da artacağı anlamına geliyor. Bugün sömürülenlerin, zenginler tarafından (çok pahalı) sanat olarak ilan edilen belirli objelere karşı aynı arzuyu yaşayacağını hayal etmek zor. &nbsp;</blockquote></blockquote>Dijital dünyadan bahsettiğimizde, internetin bugünden tamamen farklı bir şekilde göründüğü ve çalıştığı bu sürecin başladığı zamanları da hatırlıyorum. Birinin etrafta dolaşabileceği ve yolda en inanılmaz şeylere rastlayabileceği, “gerçek”&nbsp;dünyada asla karşılaşmayacağı insanlarla tanışabildiği çok geniş bir olasılıklar deniziydi. Şimdi otomatik şoförlü, çok hızlı ama süper kontrollü bir otoyolda gidiyoruz, günde bir kaç &nbsp;web sitesini, muhtemelen her gün aynılarını ziyaret ederken, sadece programın durmamızı istediği yerde durdurabiliriz. Bu benim uzmanlık alanım değil, fakat küçük insan beynimizin kapasitesini tam anlamıyla teşvik etmek istiyorsak, internet mimarisine ihtiyacımız var gibi görünüyor. Kullanıcılar söz konusu olduğunda, her şeyin Büyük Birader'in istediği gibi kontrol edilmediğine inanıyorum, her zaman sızıntılar olur ve sonsuza kadar aynı kalacağını düşündüğümüz şeyleri evirip çevirebilen çağdaşlarımızın yaratıcılığı beni hayrete düşürüyor. Bakalım sanat bu bağlamda çalışmayı nasıl başaracak, şu anda dijital veya yeni medya alanında ürettildiğini gördüğüm şeyler konusunda pek iyimser değilim; görünüşe göre sanatçıların çoğu hala 1990'ların sonunda kalmış durumda.&nbsp;Sanat gazetecileri / editörleri ile ilgili neler söyleyebilirsin? Sanatın medyada yer bulma şekli konusunda ne düşünüyorsun?Sanat gazetecilerinin, başka alanlarda da yazan diğer gazeteciler kadar önemli olduğunu düşünüyorum. Sanatçıların fikirlerini iletmek önemlidir; çünkü çoğu kişi fikirlerini, buna zorlanmamaları gerektiğinden, yazma konusunda veya yeteneklerini izleyiciye iletme konusunda çok yetenekli değiller. Sanatçıların iyi olduğu alanın, hayal dünyası, imgeler, görsel ifadeler ve izlenimler dünyası olduğunu ve söz konusu olduğunda kelimeler olduğunda pek fazlasının tercüme edemediğini unutmuş gibiyiz. Bu nedenle, sanat gazetecilerini mümkün olduğunca eğitmeye odaklanmak önemlidir, çünkü bunlar kesinlikle belirli fikirlerin ve eylemlerin tanımlanma ve yorumlanma yöntemlerini etkileyebilir. Eğitimlerinin sadece sanat ve sanat tarihi alanından dışarı yayılacağına inanıyorum, çünkü sosyal ve politik konular bugün sanat hakkında yazarken eşit derecede alakalı. &nbsp;Vesna Madzoski ile ilgili detaylı bilgiye ve kendisinin çalışmalarına <a fr-original-style="" href="http://madzoski.synthasite.com/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> erişebilirsin.

Page

“Ekonomi sanatı bir gölge olarak takip eder.”

Vesna Madzoski Röportajı: Bölüm 2

Vesna Madzoski Türkiye’de “Küratörlük“ kitabıyla bilinen bir isim. Sanat çalışmalarına odaklanan araştırmacıyla küratörlük üstüne sohbet ettik. Konu derin olunca konuşma da uzun sürdü. Bu sebeple röportajı iki bölüm şeklinde planladık. Önümüzdeki hafta 2. Bölüm olan "Ekonomi sanatı bir gölge olarak takip eder" kısmını paylaşacağız.Her ne kadar "Küratörlük" kitabından Türkiye'de tanıyor olsak da biraz senden başlamak istiyorum, kendinden bahseder misin, neler yapıyorsun?Şu anda, öğrencilerin yazılarını ve yüksek lisans tezlerini denetlediğim İsviçre'deki Avrupa Lisansüstü Okulunda çalışıyorum. Doktora eğitimimi sekiz yıl önce, küratörlükle ilgili kitabımla bitirdikten sonra, yeni araştırmalara eğildim. &nbsp;Birçoğu, Michel Foucault’nun, çalışmalarının belirli yönleriyle ilgiliydi, o zamanlar akademi tarafından pek bilinmediği için daha çok sanat ve hayallerle ilgili yazıları ilgimi çekiyordu. Bütün bunlar, Malevich’in ırkçılıkla ilgili “Siyah Kare” resminin yeni esinlerinin ve Foucauldian perspektifinden “Get Out” filminin analizi gibi yeni makaleler şeklinde sonuçlandı. Şu anda, Sırbistan'daki ve eski Yugoslavya'daki sosyal geçmişin görsel izlerini araştırmaya odaklanıyorum, ancak hala gelişme aşamasında olduğu için bu araştırmanın alabileceği formlar hakkında konuşmak için henüz erken. Umarım yeni bir yayın ve bir sergi olacak, ama bunların hepsi gelecekte.Araştırmanda küratörlüğün tarihine değiniyorsun. Kitapta okuduklarımıza da atıfta bulunarak özetle küratör, siyasi sistem tarafından yaratılmış, sömürülen ve tanımı geniş düşünülmüş bir sanat emeği midir?Küratörlük üzerine yaptığım araştırma, bizzat küratör olarak sanat projelerine dahil olduğum için bu pratiğe yansıtma ihtiyacımdan doğdu. İlk dikkatimi çeken şey, hepimizin Batı'daki sanat üretiminin tamamen özgür olduğuna inandığımız hikayenin aslında bir yanılsama olduğuydu. Birdenbire, özellikle belirli alana müdahale olarak yaratılan sanat eserlerini üretirken yapmamamız gerekenlerin listesi yavaşça bize verildi. Çoğu durumda, duvara çivi bile çakmak yasaktı, daha sert müdahalelerden bahsetmiyorum bile. Bizi kontrol eden sistemin iskeleti gözlerimizin önünde yavaşça belirdi. Öte yandan, küratörler olarak bu düzenlemelerle başa çıkmamız ve yavaşça rehberlik etmemiz beklenirdi, hatta sanatçıları, yapmayı ilk amaçladıklarından tamamen farklı olan eserler yaratmaları için manipüle etmemiz bile. Sanatçı ne kadar genç olursa, gitmelerini istediğimiz yöne doğru ‘yönlendirmek’ daha kolaydı.&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Bu özel durumdaki konumuma kafa yorduktan sonra, küratörlerin aslında kurum ve o kurumda sergilemeye davet edilen sanatçılar arasındaki arabulucular olduğunu ve sadece kurumun değil, aynı zamanda sergilemenin gerçekliğinden kazanacak olan sanatçının kariyerini korumanın bizim görevimiz olduğunu fark ettim. Bu nedenle, küratörlerin sanatta ne zaman yer edindiğini ve ne tür yeni ihtiyaç veya işlevleri yerine getirmeleri gerektiğini daha derine inerek ve anlamaya çalışmaya karar verdim. Dolayısıyla bu mesleğe siyah veya beyaz olarak bakabileceğimizi sanmıyorum, niyetim uygulayıcıları ilk başta küratörlük uygulamasına daha duyarlı hale getirmekti.</blockquote>Her zaman iyi ve kötü polisler vardır, ama her ne olursa olsun onlar polistir. Ve evet, küratörlerin çoğu, daha önce bir dizi profesyonel tarafından yapılan, sanatçıları aramak, müzakere etmek, sanat eserleri üretmek, hakkında yazmak, dış dünya ile iyi PR yoluyla iletişim kurmak gibi, &nbsp;inanılmaz bir iş listesi yapması beklenerek, az maaşla çok fazla çalıştırılıyor, sanat sistemi tarafından istismar ediliyor. Bu liste biz konuşurken büyüyor.Kitabında batı kültürünün bazı kısımlarını ve küratörlüğün kapsamını yorumluyorsun ve güncel olan batı merkeziyetçilik, tiranlık, dışlama, çoğulculuk üzerinden sanat pratiklerini sorguluyorsun. Disiplinlerarası yöntemlerle; küratörlüğün yarattığı estetiğin yanı sıra politik ve etik sorunları da güncel konular haline getiriyorsun. Bu sorunların nedeni hakkında neler söylersin? Sebebin sanat, markalar veya siyasi süreç olduğunu mu düşünüyorsun?Küratörlüğün tarihini incelemede başlangıç noktam bu mesleğin adının görüldüğü ilk yer olan Roma İmparatorluğu olsa da, asıl sorum, neden birden bire tamamen farklı bir alanda, aynı adı taşıyan bir mesleğe sahip olduğumuzdu. Bu mesleğin yapması beklenen güç sisteminin değerli olduğuna ve gözetilmesinin mühim olduğuna inandığı nesneleri veya konuları korumak faaliyetini tanımlamak benim için önemliydi. Roma zamanlarından, zamanın ideolojisinin bu faktörü sahneye yavaşça davet ettiği on dokuzuncu yüzyılın sonlarına doğru büyük bir boşluk ya da büyük bir sıçrama var. Benim fikrim, bu gelişmeyi Batı'da baskın bilgi üretimi pratiğine bağlı olarak bölmek, seçim ve her şeyden önce hariç tutma yöntemlerine dayandırmaktı. Bütün bunlar sadece sanatta değil politikada da bulunuyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-26T09:10:48.915Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.96" alt="Küratörlük, Koç Üniversitesi Yayınları" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Aslında, kitabın üçüncü bölümü haline gelen ilk örnek çalışmam, genel olarak estetik olanların yanı sıra belirli siyasi pozisyonları teşvik eden küratörler için yapılan Manifesta'ydı. O anda Kıbrıs'ta olması gereken bir sonraki Manifesta'yı iptal etme skandalı vardı, ve bunun dinamikleri, yalnızca yerel politik durumu anlama konusundaki eksikliğini gösterdi, ki bu da olarak küratörleri eski emperyalizm geleneğinin uygulayıcılarına dönüştürdüler. Manifesta faaliyetlerinin bazı diğer yönlerine odaklanınca, ne yazık ki Avrupa Birliği projesinin ardında, iddia edilen eşitlik, saygı ve hepsini kapsanması ile ilgisi olmayan yeni bir dinamik ortaya çıktı. Şu anda, bu çatlakları görmezden gelmek imkansız hale geldi ve önümüzdeki yıllarda AB'den ne kalacağını tahmin etmeye cesaret bile edemiyorum.Çağımızda sanat, sanatçının yaptığından çok, küratörün tanımladığı olarak görülebilir mi?Sanatın ne olduğu sorusu, sanatın kendisi kadar eskidir sanırım. Tartışma asla bitmiyor gibi görünüyor. Geçtiğimiz birkaç on yılda küreselleşen Batı sanat sisteminin bir parçasıyız ve sanatın şu anda ve bağlamda ne olduğunu anlamaya çalışarak sürekli bu soruyu sormaya devam etmemiz gerekiyor. Normalde bu sistemde sanat olarak anlaşılan şey, sanat kurumlarının kutsal camiasına getirilmesi ve sanat olarak vaftiz edilmesi gereken bir malzeme, maddi veya maddi olmayan nesnedir. Bugün, bu beyaz bir küpün kutsal alanında yapılır ve ve bu küp, bir süredir müze dışındaki alanlara da genişletildi. Dolayısıyla, bu sistem birkaç yüzyıl önce ortaya konan söylemin bir parçası olan sanatçılar tarafından üretilen nesneler talep ediyor, bu sanatçılar çalışmalarını onlardan önce sanat yaratan sanatçılar ile belirli bir ilişki içinde tutmaları gerekir, ya onaylayarak ya da eleştirerek, nasıl olduğu sistemin umurunda değil. Bu, bugünün otoriteleri, küratörler, müze müdürleri, galeriler vb. &nbsp;tarafından da kabul edilir ve onaylanır. Sanat nesnesinin adı, yılı, etiketi ve en önemlisi; değerinin bir kanıtı olarak, fiyatı olacaktır. Bu değerin artıp azalacağını şu an kimse söyleyemez, değerinin ne olduğu sorusunu gelecekte bir başkası cevaplayacak.Devamı haftaya...

Vesna Madzoski ile ilgili hikayeler